Nog even langs de werkplaats, wat gereedschap halen voor de klusjes dit weekend. Mijn vrouw loopt even mee naar binnen, onze dochter op de arm. “Je zou niet snel zeggen dat dit een plankje resthout was.” zegt ze, wijzend naar het armatuur dat staat te pronken op de werkbank. Eerder die middag had ik nog de laatste hand eraan gelegd. Ik ben trots als ik dit hoor, want ik heb na het maken van een houten tuinbank een stukje Douglas-hout, van ongeveer een meter, zo achter in mijn auto gegooid. De tuinbank was af en het hout had verder geen functie meer (bekijk de tuinbank op mijn Instagram). Ik wilde het hout een nieuw leven geven en ben gewoon met een idee aan de slag gegaan. Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf. Het speelse licht- en schaduwschouwspel is precies wat ik bedoelde. ”Dan kun je er beter iets van maken.” Resthout, voor je weet ligt het een eeuwigheid ergens in een hoek. Dan heb je het meegenomen na een klus, en dan…? Dan kun je er beter maar iets van maken. De vraag is alleen; wat? Er was niet veel materiaal over, daarom besloot ik om er een houten armatuur van te maken. Daar heb je alleen strookjes voor nodig en ik vind het leuk om kleine objecten voor woon- en werkomgeving te maken. En dan het liefst iets eigenzinnigs, iets unieks.

Hoe heb ik dit aangepakt? Om te beginnen heb ik met de handige en compacte afkortzaag van DeWalt, al het hout voor dit armatuur gezaagd. Wat ik vooral als plezierig ervaar tijdens het werken, is dat doormiddel van een LED-licht, dat schijnt aan de bovenkant van de zaag, de schaduw van het zaagblad op mijn werk te zien is. Hierdoor kan ik tot de millimeter nauwkeurig werken. En dat is met zorgvuldig werk, erg fijn. Lijmen van de zeshoek

Dan is het nu tijd om de zeshoeken te lijmen. Alle onderdelen zijn gezaagd en elk deel is van splinters en ruwe randjes ontdaan. Het lijmen is een relaxte bezigheid; muziekje aan, kopje koffie erbij en plakken maar.

Ik gebruikte hier een D4 bruislijm van Bizon. De expres versie heeft ongeveer een droogtijd van 25 minuten. Dat gaat een stuk sneller dan de lijmversie die zes uur moet drogen.

Dit was trouwens ook de eerste fase in het proces waar ik echt een beeld kreeg van wat het zou gaan worden; het eindproduct kwam in zicht!

Plamuren

Vervolgens komt het plamuren aan bod. Plamuren zelf is niet heel moeilijk, maar ik vind het altijd wel handig om het goed voor te bereiden. Als je bijvoorbeeld nog resten plamuur van de vorige keer aan je mes hebt zitten, lukt het vaak niet om het werkstuk goed vlak af te strijken. Om het plamuurmes schoon te maken, gebruik ik vaak een scherpe beitel om de oneffenheden eraf te steken en daarna schuur ik het plamuurmes vaak nog even op zodat deze goed egaal is.

Meestal gebruik ik de twee componenten polyesterplamuur van Alebastine door de chemische reactie wordt de plamuur snel hard, wat erg fijn is als je een beetje door wil werken. Satéprikkers

Als de vorm bijna staat, is de volgende stap het tappen van het draad. Met een m8 draadeindplaats ik de drie zeshoeken boven elkaar. Het draad tappen gaat als volgt; met mijn Festool schroefmachine boor ik een iets kleiner gat dan het draad zelf, in dit geval is het gat 7,5 mm en het draadeind 8 mm. Als ik het gat zou boren op 8 mm zou het te groot zijn om de draadrichting te kopiëren in het hout.

Fitting plaatsen

Wanneer het draad getapt is, kunnen we de fitting plaatsen. De E27-fitting is voorzien van een M10 binnendraad, daardoor kon ik hem makkelijk monteren met een holle draadstang. Omdat deze hol is, kun je makkelijk het aansluitsnoer bevestigen. Aangezien dit armatuur niet geaard hoeft te worden, omdat het van hout is, heb ik gekozen voor de aangegoten platte EU stekker met een draad dimmer. Daarmee kun je de lichtsterkte regelen en dat is fijn als je de lamp in meerdere settingen wil gebruiken.

Schilderen

Schilderen, de finishing touch. Vooral als je met plamuur hebt gewerkt en ziet waar iets opgevuld is, is schilderen een dankbaar werk. Voor dit armatuur heb ik voor krijtverf gekozen van Frenchic. Deze verf, op mineraalbasis en daarom erg milieuvriendelijk, heb ik aangebracht met een synthetische kwast. Doordat je de verf in kleine laagjes aanbrengt, krijg je een rustige, gekamde structuur te zien; krijt-achtig. Dit zorgt voor een leuke en eigenzinnige uitstraling.

Van Libi Bung, het bedrijf waar ik de Frenchic verf gekocht heb, kreeg ik als gouden tip om tijdens het schilderen een bakje met water erbij te houden om eventuele verdikkingen met een vochtige kwast weer glad te strijken. Persoonlijk vind ik dat bij krijtverf geen overbodige luxe. De voetjes

Tot slot heb ik na het afslijpen van zes stukjes draadeind met dopmoeren de draadeindjes als het ware schoentjes gegeven. Op die manier hoefde ik niet extra aandacht te geven aan de wat scherpe randjes die waren overbleven na het doorslijpen en het geeft gelijk karakter aan het geheel.

Wil je graag zien hoe ik dit gemaakt heb? Bekijk dan mijn kanaal op Youtube, als je het leuk vindt kun je je abonneren!